Vedat Bilik

21. yüzyılın en iyi 100 filmi 100. Toni Erdmann (Maren Ade, 2016) 100. Requiem for a Dream (Darren Aronofsky, 2000) 100. Carlos (Olivier Assayas, 2010) 99. The Gleaners and I (Agnès Varda, 2000) 98. Ten (Abbas Kiarostami, 2002) 97. White Material (Claire Denis, 2009) 96. Finding Nemo (Andrew Stanton, 2003) 95. Moonrise Kingdom (Wes Anderson, 2012) 94. Let the Right One In (Tomas Alfredson, 2008) 93. Ratatouille (Brad Bird, 2007) 92. The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford (Andrew Dominik, 2007) 91. The Secret in Their Eyes (Juan José Campanella, 2009) 90. The Pianist (Roman Polanski, 2002) 89. The Headless Woman (Lucrecia Martel, 2008) 88. Spotlight (Tom McCarthy, 2015) 87. Amélie (Jean-Pierre Jeunet, 2001) 86. Far From Heaven (Todd Haynes, 2002) 85. A Prophet (Jacques Audiard, 2009) 84. Her (Spike Jonze, 2013) 83. A.I. Artificial Intelligence (Steven Spielberg, 2001) 82. A Serious Man (Joel and Ethan Coen, 2009) 81. Shame (Steve McQueen, 201...

Dünyayı dolaşmak için ne yaptım hikayelerini çok duymuşsunuzdur.  Ama benimki diğerlerinden çok farklı. Ben “pasaportu pek işe yaramayan” bir ülkeden geliyorum. Filipinler vatandaşı olarak vizesiz seyahat edebileceğim ülke sayısı sadece 60. Ayrıca dünyayı dolaşmanın sadece zenginlerin ya da emeklilerin yapabileceği bir lüks olduğunu düşünen bir kültürde büyüdüm. Ama 20’li yaşlarımda iki yıl içinde 15’den fazla ülke gezdim. Hepsi de kârlı ve istikrarlı bir internet şirketi kurmam sayesinde oldu. Günde üç saat kadar çalışarak bu seyahatlerimi finanse etme olanağı bulmuştum. Her şey iki yıl önce Filipinler’in Makati kentindeki köhne bir kafeteryada başladı. 21 yaşındaydım. Bir yatırım bankasında çalışıyor, başka hiçbir şeye fırsat bulamıyordum. Arkadaşlarıma bir masada otururken üç yabancı yaklaşıp pansiyonlarına giden yolu sormuştu. Tanışıp sohbete daldık. Seyahatlerinden söz ederken gözlerinin ışıması ve anlattıkları hikayeler beni büyülemişti. Hayatları heyecan doluydu ve yüzlerind...

Dünyayı dolaşmak için ne yaptım hikayelerini çok duymuşsunuzdur.  Ama benimki diğerlerinden çok farklı. Ben “pasaportu pek işe yaramayan” bir ülkeden geliyorum. Filipinler vatandaşı olarak vizesiz seyahat edebileceğim ülke sayısı sadece 60. Ayrıca dünyayı dolaşmanın sadece zenginlerin ya da emeklilerin yapabileceği bir lüks olduğunu düşünen bir kültürde büyüdüm. Ama 20’li yaşlarımda iki yıl içinde 15’den fazla ülke gezdim. Hepsi de kârlı ve istikrarlı bir internet şirketi kurmam sayesinde oldu. Günde üç saat kadar çalışarak bu seyahatlerimi finanse etme olanağı bulmuştum. Her şey iki yıl önce Filipinler’in Makati kentindeki köhne bir kafeteryada başladı.