Vedat Bilik

      Bu g ün yazd ı klarım Arzuhalcilik, Aruz, Ar ş ın ve At pazarı Arzuhalcilik karlı ve geçerli bir meslekti.   ARZUHALCİ   Eskiden adliye veya belediye gibi devlet dairelerinin yakınında, köşebaşlarında; halkın dilekçe, mektup yazmak gibi işlerini yapan kişi. Arzuhalcilik karlı ve geçerli bir meslekti. Osmanlılarda arzuhalcilik bir teşkilata bağlı olarak, resmi müsaade ile yapılırdı. Arzuhalci olmak isteyen bir kimse, Arzuhacibaşı, Divan-ı hümayun çavuşları, ocağın zabitlerinden çavuşlar emini ve katibinden müteşekkil bir kurul önünde imtihan verir; kazandığı takdirde arzuhalciliğe kabul edilirdi. İmtihanda, kanun bilgisi ve yasak edilen şeyleri bilmek gibi vasıflar aranırdı. Arzuhalcinin yegane sermayesi; küçük bir masa ile bir kaç divit veya kamış kalem, bir mikdar kağıt, zarf ve kurutma tozundan ibaretti. Genellikle bunlar güngörmüş, namuslu, hukuki meseleleri iyi bilen, ihtiyar halkın sempatisini kazanmış kişilerdi. Halkın her çeşit i...

Ayasofya Müzesi'nin yeniden camiye dönüştürülmesi  Bu yazi siyasi bir haberden ziyade Hikaye niteligindedir okuyalim bilgimizi tazeliyelim Benim cok sevdigim bir yapi oldugundan buraya karsi ayri bir ilgim var Selam ve Dua ile Yasayiniz. Ayasoyfa'nın camiye dönüştürülmesi kampanyasına eleştirel gözle bakan çevrelerin ise bu talepleri Türkiye'nin laik anayasasına yönelik saldırıların bir parçası olarak değerlendirdiklerini kaydediyor. İstanbul'un en popüler turist mekanı olan eski Bizans kilisesi ve Osmanlı camii Ayasofya'nın müze statüsünün değiştirilmesi talebi hükümetin İslamcı bir gündemi hayata geçirdiği eleştirilerini bir kez daha alevlendiriyor Bizans İmparatoru Jüstinyen'in emriyle inşa edilen ve adı Yunanca 'Kutsal Bilgelik' anlamına gelen Ayasofya, kuruluşundan sonraki 1000 yıl süresince dünyanın en büyük kapalı mekanıydı. Geçen sene  (2013) 3 milyon 3 yüz bin turistin ziyaret ettiği Ayasofya'nın Türkiye'nin laik sistemi adına...

Ön ce bir hikaye ile basliyalim Dikilitaş  Efsaneye göre At meydanı'nda bulunan Dikilitaş'ın dibinde bakırdan tılsımlı bir el varmış. Hangi tüccar İstanbul'a mal getirecek olsa doğrudan Dikilitaş'a gider, mala biçtiği değerin tutarını elin içine koyarmış. Bu bakır el malın gerçek değerini avucunu kapatarak bildirirmiş. Günlerden bir gün, Anadolu'dan gelen bir tüccar satmak üzere yanında getirdiği bir atla birlikte Dikilitaş'a gelmiş ve atın bedelini söylemiş: "On bin akçe". Sonrasında bakır ele parayı saymaya başlamış. Ancak konulan para kırk akçeyi bulduğunda el kapanmış. At tüccarı bu duruma çok öfkelenmiş. "Kırk akçe ne demek ben bunu on bin akçeye bile vermem. Ben bu eli şöyle yapar böyle ederim diyerek öfkeyle sövüp saymış sonra da hırsını alamayıp bir vuruşta eli kırmış.Çevredeki kollukçular derhal adamı yakalayıp boynunu vurmuşlar. İki gün geçmeden de at ölmüş derisi de kırk akçeye satılmış. Dikilitaş'ın Serüveni               ...